warmtetemperatuur

Warmtetemperatuur is een term die in het Nederlands wordt gebruikt om de temperatuur aan te duiden die als warm wordt ervaren. Het is geen formele wetenschappelijke term; het fungeert vooral als beschrijvende aanduiding in alledaagse taal en in praktische contexten zoals woningverwarming, interieurontwerp of consumentengegevens over verwarmingssystemen.

De waarneming van warmte hangt niet alleen af van de feitelijke luchttemperatuur, maar ook van stralingswarmte, luchtvochtigheid, luchtcirculatie, kleding en activiteit. In een ruimte met hogere vochtigheid kan eenzelfde luchttemperatuur warmer aanvoelen dan bij drogere omstandigheden. Door deze factoren kan de zogenoemde warmtetemperatuur variëren tussen personen en omstandigheden.

In meetkundige zin wordt de temperatuur uitgedrukt in graden Celsius (of Kelvin) en in vakgebieden zoals bouwfysica wordt de term vaak gekoppeld aan concepten als operative temperatuur en thermische comfort. Voor veel mensen ligt een comfortabele binnentemperatuur doorgaans in de ongeveer 20–24°C, afhankelijk van activiteit en kleding. Temperaturen boven dit bereik kunnen als warm of benauwend worden ervaren, zeker bij hoge luchtvochtigheid of beperkte ventilatie.

Hoewel warmtetemperatuur geen strikt gedefinieerde grootheid is, vormt ze een nuttig concept bij het ontwerp en beheer van leef- en werkruimten, omdat ze de menselijke waarneming van warmte weerspiegelt. Meer formele verwante concepten zijn thermisch comfort en de meetmodellen van PMV en PPD.