vonkontbrandingsmotoren

Vonkontbrandingsmotoren, ook ontstekingsmotoren genoemd, zijn verbrandingsmotoren waarin de lucht-brandstofmengsel wordt ontstoken door een elektrische vonk van een bougie. De vonk wordt op het juiste moment gegenereerd door het ontstekingssysteem. Deze motoren werken doorgaans volgens de Otto-cyclus en verschillen van compressie-ontbrandingmotoren (diesels).

Bij viertaktmotoren doorloopt de cyclus vier slagen: inlaat, compressie, ontsteking/arbeid en uitlaat. Twee-taktvarianten bestaan ook. De meeste moderne vonkontbrandingsmotoren gebruiken bougie-ontsteking en kunnen port-injectie of directe injectie hebben. De ontstekingstiming is cruciaal voor prestaties en emissies.

Brandstoffen en injectie: traditioneel wordt benzine gebruikt. Ook ethanol- of methanolmengsels, LPG en aardgas zijn mogelijk in speciaal ontworpen motoren. Injectie kan via port-injectie of directe injectie plaatsvinden; moderne systemen regelen mengsel en timing elektronisch en werken met emissiebeperkende technologie zoals katalytische converters en λ-sensoren.

Vergelijking met diesel: vonkontbrandingsmotoren hebben lagere compressieratio’s en ontsteking door bougie, wat doorgaans resulteert in minder koppel bij lage toeren maar betere respons bij hoge toeren. Dieselmotoren gebruiken compressie-ontbranding en leveren doorgaans hoger koppel en beter brandstofverbruik bij lange ritten. Emissies verschillen: SIE hebben vaak meer koolwaterstoffen en CO bij slecht afgestelde motoren; moderne systemen met directe injectie en katalysatoren helpenNOx-emissies te beperken.

Historisch gezien ontstonden vonkontbrandingsmotoren in de late 19e en vroege 20e eeuw, met bijdragen van onder anderen Nikolaus Otto en Karl Benz. Ze vormen nog steeds de basis van de meeste personenauto's en lichte motoren, hoewel elektrificatie en hybride techniek hun aandeel beïnvloeden. Technologische ontwikkelingen richten zich op direct injectie, turbo- en emissiebeperking.