vochtcontent

Vochtcontent is een begrip uit de voedingswetenschap en materiaalkunde dat het aandeel water in een stof of product aanduidt. Het wordt meestal uitgedrukt als een percentage van de totale massa. Vaak wordt onderscheid gemaakt tussen vochtgehalte op natte basis (mass water per totale massa) en op droge basis (mass water per droge stofmassa). Hoewel vochtcontent aangeeft hoeveel water aanwezig is, vertelt het weinig over de beschikbaarheid van dat water voor chemische of microbiële processen; daartoe wordt vaak ook wateractiviteit (a_w) gemeten.

Meetmethoden en rapportering. De meest gangbare methode is loss-on-drying: een getransporteerd monster wordt gewogen, gedroogd tot constant gewicht en opnieuw gewogen. Het vochtgehalte wordt berekend als het aandeel water in de oorspronkelijke massa. Andere methoden omvatten Karl Fischer-titratie en infrarood- of near-infrared (NIR) vochtmetingen. In de praktijk worden vochtcontentwaarden vaak gerapporteerd op natte basis, maar soms ook op droge basis, afhankelijk van de toepassing en de normen.

Betekenis en toepassing. Vochtcontent beïnvloedt gewicht, textuur, stofsamenstelling en houdbaarheid van producten. Een hoog vochtgehalte kan de kans op microbiële groei verhogen en de stabiliteit verminderen, terwijl een te laag vochtgehalte kan leiden tot brosheid of krimp. Het is bovendien een belangrijke parameter in productieprocessen zoals droging, conciëntie en verpakking, en vormt een cruciale specificatie in kwaliteitscontrole en opslag.

Voorbeelden en context. Verse groenten, fruit en vlees hebben doorgaans een hoger vochtgehalte dan gedroogde producten of granen. Bij productontwikkelingen en kwaliteitsmetingen wordt vochtcontent gebruikt naast andere parameters zoals wateractiviteit, temperatuur en vochtpermeabiliteit.