vochtmetingen

Vochtmetingen verwijst naar het meten van vochtigheid of vochtgehalte in materialen en omgevingen. Het omvat zowel de relatieve vochtigheid van de lucht als de vochtinhoud van vaste stoffen zoals bodem, bouwmaterialen, hout en voedsel. Het doel is om vochtgehalten te kwantificeren zodat processen zoals schimmelgroei, krimp, rot en corrosie kunnen worden beheerst en kwaliteits- of procesdoelen kunnen worden gehaald.

Methoden variëren per toepassingsgebied. In bodemwetenschap en geotechniek worden vaak gravimetrische methoden (oven-droogmethode) toegepast, aangevuld met in situ-technieken zoals tijd-domain reflectometry (TDR), capacitieve probes en neutronenmoetmeters. Voor bouwmaterialen en hout bestaan naast laboratoriummetingen ook snelle in situ-methoden: pin-type vochtmeters die de elektrische weerstand meten tussen twee sondes, en pinloze meters die de dielektrische eigenschappen van het materiaal bepalen. In de bouw wordt tevens rekening gehouden met de relatieve luchtvochtigheid om invloeden op vochtbalans, krimp en schimmelvorming te beoordelen.

Resultaten worden doorgaans uitgedrukt als gewichtspercentage vocht (massa vocht per massa droog materiaal), volumetrische vochtigheid of als relatieve luchtvochtigheid. Nauwkeurigheid en interpretatie hangen af van de methode en het materiaal. Vochtmetingen spelen een centrale rol in kwaliteitscontrole, bouwtoezicht, bodembeheer en voedselverwerking, en vormen een belangrijk onderdeel van duurzaamheids- en risicoanalyses.