schimmelgroei

Schimmelgroei verwijst naar de vermeerdering van schimmels (fungi) in omgevingen waar vocht, warmte en voedingsstoffen aanwezig zijn. Schimmels bestaan uit hyfen die samen een mycelium vormen en kunnen zich onder geschikte omstandigheden ontwikkelen tot zichtbare kolonies, vaak als vlekken, vlokken of geurtjes op muren, materialen en voorwerpen.

De belangrijkste oorzaken zijn vocht en condensatie. Een relatief hoge luchtvochtigheid (veelal boven 60%), lekkages, lekkende installatiedelen, slecht geventileerde ruimtes en poreuze materialen dragen bij aan schimmelgroei. De meeste schimmels geven de voorkeur aan temperaturen tussen ongeveer 15 en 30 graden Celsius, maar sommige kunnen ook bij lagere temperaturen groeien.

Veelvoorkomende indoor soorten zijn onder andere Cladosporium, Aspergillus en Penicillium. Stachybotrys chartarum wordt in de volksmond “zwart schimmel” genoemd en kan op nat cellulose materiaal voorkomen. De aanwezigheid van schimmels kan allergische reacties, irritatie van de luchtwegen en bij langdurige blootstelling mogelijk astma of andere ademhalingsproblemen veroorzaken, vooral bij kwetsbare personen en mensen met een verzwakt immuunsysteem. Het gezondheidsrisico varieert per soort, omvang van de groei en duur van blootstelling.

Detectie gebeurt aan de hand van zichtbare verkleuring, schilfering of verlies van materiaal, een muffe of aardachtige geur, en soms vochtmetingen. Voor grotere of poreuze besmettingen is professionele sanering aan te raden.

Preventie richt zich op vochtbeperking: lekkages snel herstellen, ruimtes goed ventileren, condensatie tegengaan en vochtige materialen tijdig drogen of verwijderen. Kleine schimmelvlekken op niet-porieuze oppervlakken kunnen met zeep en water verwijderd worden; bij grotere besmettingen of poreuze materialen is doorgaand onderhoud of verwijdering nodig en kan professionele reiniging vereist zijn.