vluchtniveaus

Vluchtniveaus, in de luchtvaart ook wel flight levels genoemd, zijn hoogten die worden uitgedrukt volgens een standaard luchtdruk in plaats van de lokale druk. De hoogte wordt uitgedrukt in honderden voeten en aangeduid met FL gevolgd door drie cijfers, bijvoorbeeld FL120 voor 12.000 voet. Vluchtniveaus zijn gebaseerd op een referentiedruk van 1013,25 hPa en veranderen niet met lokale drukverschillen.

Gebruik en doel

Vluchtniveaus worden vooral toegepast voor verticale scheiding in gecontroleerd luchtruim en bij instrumentvliegen (IFR). Ze zorgen voor consistentie tussen vliegtuigen die op grote hoogte opereren, omdat iedereen dezelfde standaarddruk gebruikt. Boven de overgangshoogte of overgangsniveau schakelen vliegtuigen doorgaans over van een druk-instelling gebaseerd op QNH (lokale druk) naar de standaarddruk van 1013 hPa, waardoor vluchtniveaus de norm zijn voor hoogte-onderscheiding.

Overgangsregels

De overgang naar vluchtniveaus vindt plaats via de overgangshoogte (TA) of transition level (TL). De exacte waarde van TA/TL varieert per land en luchtruim en kan veranderen afhankelijk van regio en operationele regelgeving. Boven deze grens wordt meestal het coördinatieniveau in FL gebruikt, terwijl onder die grens de hoogte met de lokale druk (QNH) wordt aangegeven.

Notatie en voorbeeld

Een vluchtniveau wordt geschreven als FL gevolgd door drie cijfers, bijvoorbeeld FL180 voor 18.000 voet. Een eenvoudige conversie is dat één vluchtniveau overeenkomt met 100 voet: FL120 = 12.000 voet. Vluchtniveaus zijn een fundamenteel onderdeel van de marshalling en separation in het moderne, gesynchroniseerde luchtruim.