vlezigheid

Vlezigheid is een abstracte eigenschap die aangeeft dat een stof of weefsel vlezig is: zacht, vochtig en rijk aan textuur. Het kan verwijzen naar levende weefsels bij mens en dier, naar plantenmet structureel vocht, of naar culinaire en artistieke beschrijvingen van textuur. De term wordt vooral gebruikt in de biologie, horticultuur, voedingswetenschap en kunstmatige of literaire beschrijvingen van vleesachtige, sappige eigenschappen.

Etymologisch komt vlezigheid van het grondwoord vlees, met het suffix -igheid dat een eigenschap of toestand aanduidt. Het woord wordt voornamelijk als zelfstandig naamwoord gebruikt, terwijl het bijvoeglijk kan worden uitgedrukt als vlezig of vlezig-achtig in combinatie met andere woorden.

In de biologie en geneeskunde beschrijft vlezigheid vaak weefsels met relatief veel vocht en een zekere zachtheid of veerkracht. In de botanie en horticultuur kan het worden toegepast op planten- en vruchtstructuren die een hoog vochtgehalte en een sappige textuur hebben, zoals bepaalde vruchtvleesdelen of succulentie-achtige weefsels. In de gastronomie verwijst vlezigheid naar een aangename, sappige textuur van vlees of vleesachtige producten. Daarnaast komt het voor in literatuur en kunst, waar vlezigheid kan duiden op realistische, tastbaar levendige weergave van huid en spiermassa.

Over het algemeen geldt vlezigheid als een positieve of neutrale beschrijving van textuur, gericht op vochtigheid, zachtheid en volheid van structuur. Verwante termen zijn vlezig, vleesachtig en vlezige kwaliteiten, terwijl het tegenovergestelde magerheid of droogte kan aangeven.