beschrijvingen

Beschrijvingen zijn tekstelementen die de kenmerken van een persoon, voorwerp, gebeurtenis of situatie weergeven met als doel een duidelijk beeld over te brengen aan de lezer of luisteraar. Ze kunnen feitelijk en objectief zijn, gebaseerd op waarnemingen en meetbare eigenschappen, of interpretatief en subjectief, waarbij de schrijver ook meningen, gevoelens of waarden meeneemt.

Typen beschrijvingen zijn descriptieve beschrijving (kenmerken en eigenschappen), scenische of ruimtelijke beschrijving (de omgeving en verhoudingen tussen zaken schetsen) en procedurele beschrijving (stappen of werkwijzen weergeven). In literatuur en journalistiek zien we vaak literaire beschrijvingen die sfeer oproepen, terwijl wetenschappelijke en technische beschrijvingen juist nauwkeurigheid en repliceerbaarheid benadrukken.

Structuur en stijl van beschrijvingen volgen vaak een duidelijke orde, zoals van dichtbij naar veraf of van object naar context. Ze gebruiken zintuiglijke details, relevante termen en, waar gepast, vergelijkingen of beeldspraak. De keuze voor objectieve of subjectieve toon bepaalt de wijze waarop informatie wordt gepresenteerd.

Toepassingen zijn breed: in literatuur voor karakter en sfeer, in journalistiek voor verslaggeving, in onderwijs en onderzoek voor waarneming en analyse, en in design en archivering voor specificatie en documentatie. Beschrijvingen vormen bovendien een fundament voor latere interpretatie of evaluatie.

Het werkwoord beschrijven komt van be- en schrijven; beschrijving is de zelfstandig naamwoord. In taalkundig onderzoek wordt onderscheid gemaakt tussen beschrijving en interpretatie, tussen feitenwaarneming en persoonlijke beoordeling.