vervoersmode

Vervoersmode, ook wel vervoersmodus genoemd, verwijst naar de manier waarop mensen of goederen zich verplaatsen van de ene locatie naar de andere. Veelvoorkomende vervoersmodi zijn auto, fiets, openbaar vervoer (bus, tram, metro, trein), wandelen en lucht- of scheepvaart voor langere afstanden. Bij goederenvervoer spreken we soms van modaliteiten zoals wegvervoer, railvervoer, maritiem en luchtvracht.

Een bredere indeling ziet vervoer als land, water en lucht, soms aangevuld met pijpleidingen voor gas en olie. Binnen elke categorie bestaan verschillende submodi met eigen kenmerken wat betreft snelheid, capaciteit, kosten en milieu-impact. Een auto biedt flexibiliteit maar kan congestie en hoge uitstoot veroorzaken; fietsen is emissievriendelijk en gezond maar afhankelijk van de infrastructuur; openbaar vervoer kan veel reizigers vervoeren met lagere CO2-uitstoot per reiziger-kilometer bij hoge bezetting.

Bij de keuze voor een vervoersmode spelen factoren zoals reistijd, kosten, gemak, beschikbaarheid, veiligheid en toegankelijkheid een rol. Beleidsmaatregelen zoals investeren in infrastructuur, verbeteren van openbaar vervoer, vergroten van fietsinfrastructuur en stimulering van duurzame opties proberen vaak een modal shift te bewerkstelligen van minder duurzame naar meer duurzame modi.

Indicatoren zoals het modal share (het aandeel van elke modus in totaal verplaatsingen) en CO2-uitstoot per reiziger-kilometer worden gebruikt bij planning en beleid. Vervoersmodi evolueren door technologische ontwikkelingen zoals elektrische voertuigen, waterstof en autonome diensten, evenals door stedelijke planning die autolastheid vermindert ten gunste van lopen, fietsen en openbaar vervoer.