verkrachting

Verkrachting is een vorm van seksueel geweld waarbij seksuele handelingen plaatsvinden zonder de vrijwillige en expliciete toestemming van alle betrokkenen. Een centraal kenmerk is het ontbreken van geldige toestemming, vaak door dwang, misbruik van macht, of het onvermogen om adequaat te reageren of te begrijpen wat er gebeurt.

Toestemming moet continu en vrijwillig gegeven worden. Een betrokkene kan geen toestemming geven wanneer hij onder dwang staat, bewusteloos is, of invloed ondervindt van alcohol of drugs. Ook manipulatie, misleiding of het verzwijgen van cruciale informatie kunnen ervoor zorgen dat er geen geldige toestemming bestaat.

Juridische definities verschillen per land. In veel rechtsstelsels geldt verkrachting als strafbaar feit wanneer er geen toestemming is, vaak in combinatie met geweld of dreiging, of bij misbruik van een afhankelijkheidspositie. Bij minderjarigen of personen die niet in staat zijn om te reageren, gelden aanvullende regels.

Slachtoffers kunnen een breed scala aan gevolgen ondervinden, waaronder lichamelijk letsel, trauma, angst en depressie. Onderrapportage is gebruikelijk door stigma en angst voor bespreking. Hulp kan bestaan uit medische zorg, psychologische ondersteuning en juridische bijstand, evenals vertrouwelijke hotlines en sociale diensten.

Preventie en respons richten zich op duidelijke communicatie over toestemming, doorstandersinterventie en verantwoording van daders. Educatie over consent, veilige omgangsvormen en ondersteuningsnetwerken helpen het melden te vergemakkelijken en de veiligheid te vergroten.