uitgroeiingen

Uitgroeiingen is een algemene term die verwijst naar uitsteeksels die buiten de normale contour van een structuur groeien. Het woord combineert uit- (naar buiten) en groei en wordt in verschillende vakgebieden gebruikt om te beschrijven dat een deel van een organisme, een orgaan of een materiaal verder uitgroeit dan wat meestal wordt verwacht. De term kan zowel beschrijvend zijn voor normale ontwikkelingsprocessen als voor afwijkingen die optreden als gevolg van prikkels, schade of specifieke omgevingscondities.

In biologie en tuinbouw komen uitgroeiingen vaak voor als weefseluitstulpingen. Bij planten kunnen dit extra scheuten, worteluitlopers of knoppen zijn die langs een hoofdstam of zijtak groeien. Bij dieren en mensen kunnen uitgroeiingen voorkomen in huid, slijmvlies of botweefsel, en verschijnen ze soms als poliepen, knobbelige uitstulpingen of andere afwijkende weefselveranderingen. In de medische context verwijst de term daarmee meestal naar abnormale, uitstekende weefselgroei die afwijkt van normaal weefsel.

In geologie en materialenwetenschap kan men spreken over uitgroeiingen van kristallen of kristallijne fasen langs korrelranden of langs groeipatronen in materialen. De term is daarmee breed toepasbaar op elk fenomeen waarbij een deel van een structuur verder uitgroeit dan zijn oorspronkelijke grens.

---