stekken

Stekken is een horticul­turele methode voor het vermeerderen van planten door stukken van een moederplant te gebruiken, meestal delen van een stengel of wortel die als stek fungeren. In het Nederlands verwijst stekken zowel naar de handeling als naar de stukken zelf; een stek is het stuk plantmateriaal en de verzameling ervan heet stekken.

Bij het nemen van stekken wordt doorgaans een gezond stuk van de plant afgesneden, vaak met minstens een paar knopen en bladknoppen. Het onderstuk wordt schuin afgesneden en soms behandeld met wortelhormoon om de wortelvorming te stimuleren. De stekken worden geplant in een vochtig, goed drainerend medium en onder passende omstandigheden gehouden, met hoge luchtvochtigheid en voldoende licht. Wortelvorming kan variëren van weken tot enkele maanden, afhankelijk van het soort en de groeiomstandigheden. Zodra de stekken wortels hebben ontwikkeld, kunnen ze worden verspot naar potten of het volle veld.

Stekken wordt op grote schaal toegepast voor zowel sier- als gewasplantsoorten, zoals rozen, druiven, fruitbomen, en tal van siergewassen. Het voordeel ligt in het produceren van genetisch identieke planten die de eigenschappen van de moederplant behouden, waardoor specifieke rassen snel kunnen worden vermeerderd. Daarnaast kan stekken kostenefficiënt zijn en genetische uniformiteit bevorderen in commerciële teelten.

Nadelen zijn onder meer dat niet alle soorten gelijk goed wortelen, er risico bestaat op ziekten of ongedierte, en er nauwkeurige percentiel- en temperatuurcondities vereist zijn. Praktische varianten omvatten verschillende typen stekken, zoals blad- of stengelstekken, en methoden zoals winterstekken of zomerstekken, afhankelijk van het belang van het soort en de beschikbaarheid van licht en warmte.

Zie ook: plantenvermeerdering, stekken in tuinbouw.