spinazie

Spinazie, wetenschappelijke naam Spinacia oleracea, is een bladgroente die wordt geteeld voor zijn jonge, tere bladeren. Het wordt meestal als eenjarige of kortlevende plant gekweekt en behoort tot de familie Amaranthaceae. De bladeren bestaan hoofdzakelijk in twee vormen: savooispinazie met gekrulde, geritste bladeren en vlakbladspinazie met gladde bladeren.

Oorsprong en verspreiding: spinazie is oorspronkelijk afkomstig uit Perzië (het moderne Iran) en aangrenzende regio’s; hij werd al eeuwen in het Midden-Oosten en Azië geteeld. Via handelsroutes werd het in de middeleeuwen naar Europa gebracht en uitgegroeid tot een veelgebruikt bladgewas in diverse keukens.

Teelt en oogst: spinazie is een koelgewassen die het best groeit bij milde temperaturen. Ze geeft de voorkeur aan vruchtbare, goed doorlatende grond en regelmatige bevochtiging. Bij warme temperaturen kan de plant gaan bloeien ( bolt ), wat de bladkwaliteit vermindert. Oogsten kan continu plaatsvinden bij babyspinazie of door buitenste bladeren te plukken bij volwassen planten. Vers oogstt spinazie slecht; bewaar gekoeld en gebruik binnen enkele dagen. Voor lange termijn kan men spinazie blancheren en invriezen.

Voeding en gezondheid: spinazie is laag in calorieën en rijk aan vitaminen A, C en K, aan folaat en aan mineralen zoals ijzer en calcium. Oxalaten in spinazie kunnen de opname van mineralen belemmeren; vitamine C kan de ijzeropname enigszins verbeteren. Mensen met nierstenen wordt soms geadviseerd het hoge oxalaatgehalte te beperken.

Culinaire toepassingen: spinazie wordt rauw gebruikt in salades of gekookt in diverse gerechten zoals sauteren, stomen, soepen, stoofschotels en gratins. Babyspinazie is mals en vaak rauw te eten; volwassen bladeren lenen zich vaker voor kooktoepassingen. Bewaar spinazie gekoeld en spoel pas voor gebruik.