spierstimulatie

Spierstimulatie is een verzameling technieken die de activiteit van spiergroepen opwekken of reguleren door externe stimuli. De meest gangbare vorm is elektrische spierstimulatie (NMES/FES), waarbij pulsen via huidoppervlakkige elektroden spiercontracties veroorzaken. Ook intramusculaire stimulatie met naald-elektroden bestaat, vooral in klinische settings. Daarnaast worden in sommige gevallen implantaat-gebaseerde systemen gebruikt voor meer gerichte stimulatie.

De werking berust op depolarisatie van motorneuronen waardoor motorenunits aanspannen. FES kan spiercontracties synchroniseren met motorische taken, wat functionele revalidatie mogelijk maakt bij bijvoorbeeld arm- of handfunctie, looptraining en ademhalingsspieren. Spierstimulatie draagt bij aan het handhaven of vergroten van spiermassa, spierkracht en doorbloeding, en kan complicaties van immobilisatie verminderen.

Toepassingen omvatten revalidatie na beroerte, ruggenmergletsel, orthopedische operaties, spieratrofie door immobilisatie en in sporttraining als aanvullend prikkelschema. De effectiviteit hangt af van patiëntkenmerken, protocol, intensiteit en trainingstuur. Het is meestal een aanvullend hulpmiddel op actieve oefentherapie en functionele training.

Veiligheid en praktische overwegingen: gebruik onder toezicht van een professional, met screening op contra-indicaties zoals pacemakers of geïmplanteerde elektronische apparaten, zwangerschap, tumoren in de behandelde zone, epilepsie, en huidirritatie of brandwonden bij lange duur of onjuiste instelling. Thuisgebruik is mogelijk met instructies en apparaten die aangepast zijn aan de indicatie, maar follow-up blijft belangrijk.