spiercontracties

Spiercontracties zijn samentrekkingen van spiervezels die leiden tot verkorting van een spier. Ze komen voor in skeletspieren die beweging mogelijk maken, en ook in gladde en hartspieren die vitale functies regelen. Bij skeletspieren is een contractie meestal vrijwillig, maar onwillekeurige contracties komen ook voor.

Fysiologie: een contractie ontstaat wanneer een zenuwsignaal de neuromusculaire junctie bereikt. Acetylcholine bindt aan receptoren en activeert de spiercel, waardoor calcium vrijkomt uit het sarcoplasmatisch reticulum. Calcium laat actine en myosine cross-bridges vormen, waardoor sarcomeren samentrekken. Ontspanning volgt wanneer calcium wordt teruggevoerd en de cross-bridges loslaten, mogelijk gemaakt door ATP.

Typen: skeletspiercontracties zijn meestal vrijwillig; onwillekeurige contracties zijn krampen, spasms en fasciculaties. Binnen skeletspieren kunnen contracties isotone samentrekkingen omvatten, waarbij de lengte verandert (concentrische en excentrische bewegingen), of isometrische contracties, waarbij de spanning toeneemt zonder lengteverandering.

Oorzaken en behandeling: oorzaken variëren van normale activiteit tot overbelasting, uitdroging en elektrolytenstoornissen. Krampen kunnen voorkomen door vermoeidheid of magnesiumtekort. Behandeling richt zich op rust, hydratatie, stretching en correctie van elektrolytenstoornissen; bij aanhoudende klachten is medische evaluatie aangewezen. Voor aandoeningen zoals spasticiteit of dystonie is vaak een multidisciplinaire aanpak vereist.