spierscheur

Een spierscheur is een verwonding waarbij spiervezels gedeeltelijk of volledig scheuren door plotselinge overbelasting of extreme rek. De aandoening komt vooral voor bij sporters en gaat vaak gepaard met plotselinge pijn, spierzwakte en beperking van beweging. Spierscheuren worden gewoonlijk onderverdeeld in drie graden: graad I (lichte scheuring met milde pijn), graad II (matige scheuring met duidelijke pijn en verminderde kracht) en graad III (volledige scheuring met ernstig verlies van functie). Veel voorkomende locaties zijn de hamstrings, de kuitspier (gastrocnemius), de quadriceps, lies en borstspier (bijvoorbeeld de pectoralis major).

Symptomen zijn plotselinge scherpe pijn, mogelijk een gevoel van “knappen”, zwelling, lokale gevoeligheid en blauwe verkleuring, samen met pijn bij stretchen of belasten van de aangetaste spier. De diagnose wordt meestal gesteld op basis van het klinische beeld; beeldvorming zoals echografie of MRI kan de ernst bepalen en helpen bij het uitsluiten van andere letsels zoals contusie of peesschade.

Behandeling begint meestal acuut met rust, ijs, compressie en elevatie (de RICE-methode), gevolgd door geleidelijke belasting en fysiotherapie. Analgetica kunnen pijn verlichten. In de herstelfase richt men zich op mobiliteit, kracht- en stabiliteitsoefeningen, met een geleidelijke terugkeer naar sport pas wanneer pijnvrij bewegen en voldoende spierkracht zijn teruggekeerd. Bij volledige scheuringen of bepaalde locaties kan operatieve ingreep overwogen worden, afhankelijk van functionaliteit en revalidatiekansen.

Preventie omvat een goede warming-up, dynamische rekkingen, excentrische en functionele krachttraining, voldoende rust tussen trainingen, en aandacht voor techniek en blessurepreventie. Raadpleeg een arts bij hevige pijn, duidelijke deformiteit, of als er geen vooruitgang is in drie tot vier weken.