solvabiliteitsvereisten

Solvabiliteitsvereisten zijn de wettelijke en prudentiële eisen die een financiële instelling minimaal moet aanhouden om op de lange termijn aan haar verplichtingen te kunnen voldoen, ook onder stressvolle omstandigheden. Het doel hiervan is bescherming van klanten en spaarders en het waarborgen van financiële stabiliteit en vertrouwen in het financiële systeem.

In de Europese Unie bestaan de belangrijkste regels voor solvabiliteit per sector. Voor verzekeraars geldt Solvency II als leidende regeling, die kapitaalvereisten koppelt aan risico’s via het Solvency Capital Requirement (SCR) en een minimumkapitaalte (Minimum Capital Requirement, MCR). Banken vallen onder Basel III en hebben vereisten rond Common Equity Tier 1 (CET1), andere vormen van eigen vermogen en kapitaalarme buffers zoals de kapitaalconservatiebuffer en de countercyclical buffer, naast leverage-ratio-eisen. Nationale regels kunnen aanvullende eisen stellen. Het solvabiliteitsbeheer gebeurt doorgaans via een risicogewogen aanpak: het eigen vermogen moet voldoende risicodragend kapitaal bevatten om potentiële verliezen op te vangen.

De uitvoering berust op drie pijlers: Pillar 1 bevat kwantitatieve vereisten, Pillar 2 behandelt toezicht en internal governance en Pillar 3 vereist transparantie en openbaarmaking. In Solvency II en Basel III spelen de kwaliteit en de consistentie van eigen vermogen een cruciale rol, waaronder de toelating van interne modellen versus standaardformules.

Toezichthouders toetsen solvabiliteitsposities regelmatig en vereisen herstel- of herstructureringsplannen bij tekorten. Niet-naleving kan leiden tot sancties, beperking van dividenden, of in het ergste geval ingrijpen in bedrijfsvoering.