secundairuitzaaiingen

Secundair uitzaaien is een term uit de landbouw en tuinbouw die verwijst naar een tweede zaaibeurt die volgt op de eerste. Het doel is om de plantstand te verbeteren door ontbrekende plekken op te vullen en zo de uniformiteit en opbrengst van het gewas te vergroten. Deze praktijk wordt toegepast wanneer de opkomst teleurstellend is door factoren zoals een lage kiemingsgraad, schade door droogte, sneeuw of koude, of per ongeluk uitlopen van de oorspronkelijke zaai.

Het besluit om secundair uit te zaaien hangt af van verschillende omstandigheden. Belangrijke overwegingen zijn de groeistadiums van het gewas, de beschikbaarheid van vocht en warmte, de tijd tot gewenst getrokken kanopretentie en de kosten van zaaigoed en arbeid. In sommige situaties wordt secundair zaaien uitgevoerd direct na de eerste opkomst of tijdens het herstel van lege plekken voordat de gewasstand te dicht wordt en competitie tussen planten toeneemt.

Uitvoering en methoden kunnen variëren per gewas en teeltwijze. Bij traditionele akkerbouw gaat het vaak om een losse, lichte zaaibeurt die de zaden zo aanlegt dat ze onder gelijke omstandigheden kunnen ontkiemen. In grasvelden, gazons of groene daken wordt soms overseeding toegepast om de dichtheid en het reseed niveau te verhogen. De keuze voor zaaidichtheden, zaaimethode en timing is afhankelijk van het gewenste planttempo, bodemkwaliteit en economische afwegingen.

Secundair uitzaaien verschilt van het oorspronkelijke zaaiplan doordat het gericht is op herstel en verbetering van stand, in plaats van simpelweg starten met het gewas. Het speelt vooral een rol bij teeltsystemen waar uniforme opkomst kritisch is voor opbrengst en kwaliteit.