schadebedragen

Schadebedragen zijn monetaire bedragen die worden gevorderd of toegekend ter vergoeding van de schade die iemand lijdt door een gebeurtenis zoals een ongeval, een contractbreuk of een onrechtmatige daad. Ze omvatten doorgaans zowel directe schade aan eigendommen als indirecte verliezen en kunnen ook immateriële schade bevatten, zoals pijn, gederfde levensvreugde of reputatieschade. In de praktijk onderscheidt men meestal materiële schade (bijvoorbeeld reparatie- of vervangingskosten, afschrijving en verlies van waarde van goederen) van immateriële schade (zoals gederfde winst door arbeidsongeschiktheid of emotionele schade).

De hoogte van een schadebedrag wordt bepaald aan de hand van een schadeberekening die vaak wordt opgesteld door betrokken partijen, verzekeraars en/of onafhankelijke experts. Belangrijke elementen zijn de feitelijke kosten die zijn gemaakt of zullen worden gemaakt, de waardevermindering van goederen, verlies van inkomsten en eventuele extra kosten die noodzakelijk waren vanwege de schade. In sommige gevallen speelt ook de toekomstige schade of compensatie voor ernstig immateriële schade een rol. In de Nederlandse rechtspraktijk is het uitgangspunt vaak dat de schadevergoeding erop gericht is de positie van de benadeelde zoveel mogelijk te herstellen; het gaat niet om strafmaatregelen tegen de aansprakelijke partij.

Juridisch kader en werking: schadebedragen vallen onder het aansprakelijkheidsrecht en het contractenrecht in het Burgerlijk Wetboek. De uitbetaling van schadebedragen kan plaatsvinden via onderhandelingen tussen partijen, via een verzekeringsuitkering onder een polis, of via een rechterlijke beslissing als een rechtszaak nodig is. Punitive damages komen doorgaans niet voor in het Nederlandse systeem. Geschillen over bedragen worden vaak opgelost door bewijs en berekening, waarna het bedrag definitief kan worden vastgesteld. Zie ook aansprakelijkheid, schadevergoeding en verzekeringsrecht.