satellietcomponenten

Satellietcomponenten verwijzen naar de onderdelen waaruit een satelliet is opgebouwd en die samenwerken om een missie te realiseren. In de meeste ontwerpen bestaat een satelliet uit een bus (het platform) en een payload (de missie-instrumenten). De bus bevat de structurele basis en de generieke subsystemen die nodig zijn voor voeding, data, besturing en omgevingsbeheersing, terwijl de payload de specifieke sensoren of communicatiemogelijkheden levert.

Structurele en mechanische onderdelen vormen het frame en de bevestigingen voor zonnepanelen, antennes en eventuele uitklapbare structurele elementen. Het energiesysteem levert elektriciteit via zonnepanelen en slaat energie op in batterijen; een stroombeheers- en distributiesysteem regelt spanning en redundantie en zorgt voor betrouwbare voeding.

Thermisch management bewaakt en regelt de temperatuur van zowel bus als payload, met passieve isolatie en actieve verwarmers of radiatoren.

De avionics- en C&DH-subsystemen omvatten de boordcomputer, opslag en de communicatie tussen onderdelen, met foutdetectie, isolatie en herconfiguratie (redunantie waar nodig). Het attitude- en orbit control systeem (ADCS) bepaalt en regelt de oriëntatie en beweging van de satelliet, met sensoren zoals zonnesensoren, sterrentracker (star tracker) en magnetometer, en actuatoren zoals reaction wheels en magnetorquers.

De communicatiesubsystemen omvatten de radiocommunicatie met de aarde: transponder, antennes en de TT&C-frequenties (telemetrie, tracking en commando), vaak in S-band, X-band of andere banden.

Payload verwijst naar de missiegerelateerde instrumenten zoals beeldvorming, afstandswaarneming, wetenschappelijke sensoren of communicatieapparatuur.

Bij de ontwikkeling van satellieten worden strengere normen toegepast op betrouwbaarheid en fault tolerance. Redundantie, kwaliteitscontrole en stralingsbestendigheid (radiation hardening) dragen bij aan operationele continuïteit in de ruimte.