rijstcultivatie

Rijstcultivatie is het telen van rijst, een van de belangrijkste voedselgewassen ter wereld, met name in Azië. Rijst wordt meestal gekweekt op natte velden, de paddy’s, die tijdens de groeiperiode onder water staan. De waterlaag onderdrukt onkruid en bevordert de ontwikkeling, maar vereist betrouwbare irrigatie en drainage.

Rijst groeit het best in warme, vochtige klimaten. Tropische en subtropische regio’s met voldoende regen of irrigatie, en bodems zoals natte klei, zijn doorgaans geschikt. Het productieproces kent twee hoofdmethoden: direct zaaien in het veld en het kweken van zaailingen in een bed en die daarna transplanteren in het natte veld. Transplantatie verhoogt vaak de opbrengst en vergemakkelijkt gewasbeheer.

Rijstvariëteiten worden onderverdeeld in indica en japonica, elk aangepast aan specifieke klimaatomstandigheden en rijpingsduur. Breeding en technologische innovaties, waaronder hybriden en praktijken zoals System of Rice Intensification (SRI), streven naar hogere opbrengsten en efficiënter watergebruik.

Duurzaamheidsuitdagingen omvatten methaanemissie uit overstroomde velden en hoog waterverbruik, naast afhankelijkheid van gewasbescherming. Beleidsmaatregelen en technologische verbeteringen richten zich op beter waterbeheer, ontwikkeling van rassen met lager waterverbruik en geïntegreerde bestrijding.

Oogst en verwerking: rijst wordt geoogst wanneer de korrels rijp zijn, daarna gedroogd en gepeld tot witte rijst. Wereldwijd behoren China, India, Indonesië, Bangladesh, Vietnam, Thailand en de Filippijnen tot de grootste producenten.