retroreflectief

Retroreflectief materiaal is ontworpen om licht terug te kaatsen naar de lichtbron, in plaats van in alle richtingen te verspreiden. Door de speciale opbouw keert het grootste deel van het invallende licht terug naar de bron, waardoor objecten met retroreflectieve oppervlakken bij weinig omgevingslicht opvallend zichtbaar blijven wanneer er een lichtbron op schijnt, bijvoorbeeld koplampen of zaklampen.

Er zijn twee hoofdtypen retroreflectie: glasparels en microprismen. Glasparels gebruiken kleine glazen bolletjes die het licht naar de bron terugsturen. Microprismatische systemen bestaan uit een patroon van microscopische prisma’s die het licht opnieuw richten richting de kijker. Er bestaan ook combinaties en varianten die op straten en kleding kunnen worden toegepast.

Toepassingen van retroreflectief materiaal zijn onder meer verkeersborden, wegmarkeringen, slimme films en tapes op voertuigen, evenals veiligheidskleding en -uitrusting zoals werkjassen, reflecterende vesten, helmen en fietsuitrusting. In Europese en internationale normen worden retroreflectieve materialen vaak toegepast in combinatie met heldere kleurcodes om zichtbaarheid te verbeteren in het dagelijks verkeer.

De prestaties van retroreflectieve materialen worden doorgaans uitgedrukt in retroreflectiviteit, vaak in eenheid cd/lux/m², en worden getest onder gestandaardiseerde belichtings- en kijkhoeken. De effectiviteit hangt af van factoren zoals vervuiling, slijtage, vochtigheid en de hoek tussen lichtbron en kijker; vuil, beschadiging en natte omstandigheden verminderen meestal de reflectie.

Theoretisch en praktisch blijven normen en handelsvoorschriften de kwaliteit en toepasbaarheid van retroreflectieve materialen waarborgen, waardoor ze wereldwijd een cruciale rol spelen in verkeersveiligheid en zichtbaarheid.