omgevingslicht

Omgevingslicht, ook wel ambient light genoemd, is het totale lichtniveau in een ruimte of scène dat niet direct afkomstig is van een specifieke lichtbron maar door indirecte bronnen en reflecties wordt verspreid. Het beïnvloedt zichtbaarheid, contrast en sfeer en is een cruciale factor in fotografie, film, videoproductie en architectuurontwerp.

Bronnen en kenmerken: omgevingslicht ontstaat uit natuurlijk licht zoals zonlicht en diffuus daglicht, en uit kunstmatige bronnen zoals LED- en gloeilampen, fluorescerende verlichting, en reflecties van wanden en objecten. Belangrijke eigenschappen zijn intensiteit (lux), richting, diffuse versus directe verlichting en kleurtemperatuur (Kelvin).

Meten en evalueren: professionals gebruiken luxmeters en luminantie-metingen om illuminance en luminantie te kwantificeren. In gebouwen wordt ook de daylight factor gebruikt om de hoeveelheid omgevingslicht te beoordelen ten opzichte van natuurlijk licht. Kleurweergave-index en spectrale verdeling geven aan hoe kleuren door het licht worden waargenomen.

Effect op perceptie en ontwerp: omgevingslicht beïnvloedt hoe kleuren eruitzien, hoe details zichtbaar zijn en hoe comfortabel een ruimte is om in te zien. Ongewenste schaduwen, verblinding en ongelijkmatige verlichting kunnen de waarneming verstoren. Ontwerpers streven naar balans tussen functionele verlichting en ambiance, vaak door diffusie, dimmen en daglichtintegratie.

Toepassingen en overwegingen: van fotografie en film tot tentoonstellingsruimtes, kantoren en openbare gebouwen. Bij het ontwerp wordt rekening gehouden met gezondheid, energiekosten, circadiane ritmes en regelgeving rond lichtemissie en energie-efficiëntie.