rektaaltemperatuur

Rektaaltemperatuur is de temperatuur die in het rectum wordt gemeten met een thermometer en geldt als een directe maat voor de kerntemperatuur van het lichaam. In klinische praktijken wordt rektaalmeting vaak beschouwd als een van de meest nauwkeurige methoden om de lichaamstemperatuur te bepalen, vooral wanneer hoge nauwkeurigheid vereist is of andere meetmethoden twijfels oproepen.

Vergeleken met orale temperatuurmetingen ligt de rectale temperatuur doorgaans iets hoger. Een gebruikelijke interpretatie is dat rectale metingen ongeveer 0,3–0,5°C hoger kunnen uitvallen dan orale metingen. Het normale bereik voor een rectale meting ligt meestal rond 36,6–38,0°C, met een gemiddelde nabij 37,0°C. Waarden kunnen variëren met leeftijd, tijdstip van de dag en recente activiteiten of inname van voedsel en dranken.

Toepassingen omvatten onder meer het meten van de temperatuur bij kinderen, vooral bij zuigelingen en peuters, wanneer orale meting lastig of onbetrouwbaar is, en in situaties waarin een nauwkeurige kerntemperatuur essentieel is (bij bewustzijnsverlies, ernstige ziekte of in de intensive care). Rektaalmetingen worden ook gebruikt wanneer andere methoden niet geschikt zijn of een groter risico op onnauwkeurigheid geven.

Uitvoering gebeurt meestal met een digitale thermometer. De thermometer wordt met verkoelende glijmiddelen voorzichtig in het rectum ingebracht, doorgaans ongeveer 1,5–2,5 cm bij zuigelingen en 2–3 cm bij volwassenen, en vastgehouden totdat een stabiel afleesresultaat verschijnt. Gebruik schone spoel apparatuur of wegwerpprobe en volg de instructies van de fabrikant. Let op tekenen van pijn of ongemak en stop zo nodig. Eindig met een juiste hygiëne en verzorging. Rektaaltemperatuur kan beïnvloed worden door ontlasting, recente voeding, omgevingstemperatuur en activiteit.