temperatuurmetingen

Temperatuurmetingen is het proces waarbij de temperatuur van een stof, voorwerp of ruimte wordt vastgesteld met een meetinstrument. De gemeten waarde geeft de energetische toestand van de moleculen weer en wordt meestal uitgedrukt in graden Celsius (°C) of Kelvin (K); in sommige contexten wordt Fahrenheit gebruikt. Het onderwerp omvat zowel contact- als niet-contactmethoden.

Bij contactthermometers wordt een sensor in direct contact gebracht met het te meten medium. Voorbeelden zijn vloeistofthermometers uit glas, RTD's (Pt100) en thermistors, die een temperatuursafhankelijke weerstand tonen, en thermokoppels, die via het Seebeck-effect werken en breed inzetbaar zijn. Niet-contactmethoden meten straling die door een object wordt uitgezonden, zoals infraroodthermometers en optische pyrometrie, vaak toegepast bij hoge temperaturen of beweegbare objecten.

Kalibratie en traceerbaarheid zijn kernpunten. Thermometers worden gekalibreerd tegen referentiematerialen en vaste punten (bijv. ijswater op 0 °C en kookpunt bij standaarddruk). Voor handels- en industriële instrumenten geldt traceerbaarheid via nationale of internationale metrologische instituten, met kalibratiecertificaten die nauwkeurigheid, bereik en responstijd aangeven.

Toepassingen variëren van meteorologie en klimaatonderzoek tot medische diagnostiek, voedselveiligheid en procescontrole in de industrie. Inzicht in meetfouten zoals random en systematische bias, beperkte resolutie en emissieverliezen bij infraroodsensoren is essentieel; normen en standaarden ondersteunen nauwkeurigheid en vergelijkbaarheid.