raakbaar

Raakbaar is een Nederlands bijvoeglijk naamwoord met de kernbetekenis ‘kan aangeraakt of waargenomen worden’. Letterlijk verwijst het naar tastbare voorwerpen of verschijnselen die met het lichaam of met hulpmiddelen aangeraakt of geobserveerd kunnen worden. In figuurlijke zin wordt raakbaar ook gebruikt voor zaken die concreet, verifieerbaar of realiseerbaar zijn.

Etymologie: het woord is afgeleid van raak, een werkwoord en zelfstandig naamwoord met de betekenis aanraken of aangeraakt worden, plus het achtervoegsel -baar dat ‘kan’ of ‘geschikt om’ aangeeft. Samen duidt raakbaar op de mogelijkheid om te raken of om op de werkelijkheid terug te vallen als waar of uitvoerbaar.

Gebruik: in de dagelijkse taal wordt vaker gezegd dat iets tastbaar is; raakbaar kan in informele of literaire contexten voorkomen, maar ook in filosofie en sociale wetenschappen. Voorbeelden: de raakbare werkelijkheid verwijst naar wat direct waarneembaar of uitvoerbaar is; een raakbaar doel wijst op haalbaarheid in concrete omstandigheden.

Synoniemen en tegenstellingen: synoniemen zijn tastbaar, palpabel en concret; het antoniem is immaterieel of niet-tastbaar, afhankelijk van de context. In juridische taal wordt doorgaans gesproken van tastbaar of fysiek bewijs; ‘raakbaar bewijs’ is minder gangbaar, maar kan in bepaalde teksten voor nuance zorgen.