producentenorganisaties

Producentenorganisaties zijn in het algemeen juridische verenigingen of coöperaties van producenten in een bepaalde sector of regio. Hun voornaamste doel is het coördineren van productie, marketing en aanverwante diensten om de efficiëntie, onderhandelingspositie en marktvastheid voor de leden te vergroten. Door het bundelen van aanbodeenheden, informatie en investeringen proberen ze transactiekosten te verlagen en de kwaliteit en traceerbaarheid van producten te verbeteren.

In de Europese Unie opereren producentenorganisaties en samenwerkingsverbanden daarvan binnen de gemeenschappelijke marktordening voor landbouwproducten. Ze kunnen door nationale autoriteiten erkend worden en in aanmerking komen voor operationele steun die uit het CAP-fonds wordt gefinancierd. Daartoe moeten ze een operationeel plan (werkplan) opstellen en uitvoeren, met activiteiten op het gebied van marketing en promotie, productieplanning, kwaliteitszorg, verwerking, opslag en milieumaatregelen. Governance en transparantie-eisen gelden, waaronder statuten, een toezichtsraad, audits en publieke verslaggeving.

Activiteiten van producentenorganisaties omvatten collectieve marketing en prijsstabilisatie, gezamenlijke opslag en transport, gezamenlijke investeringen in verwerking, verpakking of kwaliteitsverbetering, en technische ondersteuning en scholing voor leden. Ze kunnen contracten namens leden sluiten en afspraken over kwaliteitsstandaarden of duurzaamheid volgen.

Voordelen en onzekerheden: producentenorganisaties kunnen de onderhandelingsmacht vergroten, toegang tot subsidies vergemakkelijken en de toevoer coördineren om volatiliteit te verminderen. Ze worden echter onderworpen aan mededingingsregels en moeten voorkomen dat governance ten koste gaat van kleine producenten. Lidmaatschapcriteria en financiering variëren; financiering komt vaak uit contributedressies van leden, heffingen op producten en publieke steun, waaronder CAP-fondsen.