perfusieeigenschappen

Perfusieeigenschappen beschrijven hoe effectief bloed en vloeistoffen door een weefsel of orgaan stromen. Ze geven aan hoe zuurstof, nutriënten en afvalstoffen worden uitgewisseld tussen bloedbaan en cellen, en hoe de perfusie lokaal varieert binnen het weefsel. Factoren zoals cardiale output, vasculaire weerstand, autoregulatie van microcirculatie en de integriteit van het capillaire netwerk bepalen deze eigenschappen.

Belangrijke parameters zijn onder meer de totale bloedstroom door het weefsel (Q), de regionale perfusie per weefselvolume (bijv. ml/min/gram), de microvasculaire perfusie en capillaire dichtheid, de zuurstofvoorziening en -onttrekking, en de tijdsverdeling van de bloedstroom (transitietijd). Ook temperatuur, bloedviscositeit en de permeabiliteit van capillaire wanden beïnvloeden perfusie. Variaties bestaan tussen weefsels en onder ziekte- of chirurgische omstandigheden kunnen autoregulatie en vasculaire responsen veranderen.

Meetmethoden omvatten zowel non-invasieve als invasieve technieken. Doppler-ultrasound levert informatie over stromingssnelheden; contrast-gebaseerde beeldvorming zoals CT- of MR-perfusie levert kwantitatieve parameters zoals bloedvolume en transitietijd. NIRS en PET kunnen inzicht geven in zuurstofgebruik en regionale perfusie in vivo. Voor ex vivo studies worden microsferen en tracerkinetiek gebruikt.

Toepassingen van kennis over perfusieeigenschappen zijn onder meer de beoordeling van weefselviabiliteit en transplantatiekansen, monitoring van perfusie tijdens chirurgie, evaluatie van tumorperfusie in oncologisch onderzoek en onderzoek naar ischemie-reperfusie. In weefselengineering en ex situ orgaanperfusie wordt perfusie gebruikt om weefsels te behouden, te controleren en te laten groeien.