Home

pasteurisatieproces

Het pasteurisatieproces is een gecontroleerde warmtebehandeling van levensmiddelen, met als doel het aantal ziekteverwekkers en andere micro-organismen aanzienlijk te verminderen zodat veilig en langer houdbaar product ontstaat. De methode is vernoemd naar de Franse wetenschapper Louis Pasteur, die in de 19e eeuw de basis legde voor het concept dat voedselveiligheid door verhitting kan worden verhoogd.

Er bestaan verschillende pasteurisatieprocessen, afhankelijk van veiligheidseisen, smaak en houdbaarheid. Bij lage-temperatuur/langdurige pasteurisatie (LTLT) wordt het

Tijdens het proces wordt het product eerst verwarmd tot de beoogde temperatuur, vervolgens gedurende de hold-tijd

Pasteurisatie vermindert de meeste vegetatieve pathogenen en vergroot de houdbaarheid, maar het is geen sterilisatie; sommige

Toepassingsgebieden zijn met name melk en melkachtige dranken, sappen en andere vloeibare producten. Naast veiligheidsdoeleinden is

product
ongeveer
63-65°C
gedurende
circa
30
minuten
behandeld.
Bij
hoog-temperatuur/korte
tijd
(HTST)
wordt
het
snel
verwarmd
tot
circa
72°C
en
gedurende
15-20
seconden
vastgehouden,
waarna
het
meteen
wordt
gekoeld.
Ultra-hoge
temperatuur
(UHT)
pasteuriseert
het
product
snel
tot
circa
135-150°C
en
houdt
dit
enkele
seconden
vast,
wat
leidt
tot
een
product
met
lange
houdbaarheid
ongekoeld
tot
opening.
Veel
zuivelbedrijven
gebruiken
continue
systemen
met
plaatwarmtewisselaars;
batchpasteurisatie
komt
voor
bij
kleinere
installaties.
op
die
temperatuur
gehouden
en
daarna
snel
gekoeld
tot
opslagtemperatuur
(ongeveer
4°C).
Hierna
volgt
vaak
homogenisatie
bij
melk
om
de
vetdruppeltjes
gelijkmatig
te
verdelen.
Daarna
wordt
het
product
verpakt
onder
gecontroleerde
omstandigheden.
sporen
kunnen
overleven
en
onder
geschikte
omstandigheden
ontkiemen.
UHT
biedt
een
groter
inactiveringsbereik
en
langere
houdbaarheid,
maar
kan
smaak-
en
textuurveranderingen
veroorzaken.
Het
proces
vereist
strikte
controle
van
temperatuur,
tijd
en
hygiëne
en
voldoet
aan
steeds
strengere
nationale
en
internationale
normen.
houdbaarheidsverlenging
een
belangrijk
voordeel.
Regels
en
normen,
zoals
Codex
Alimentarius
en
nationale
wetgeving,
bepalen
minimale
temperaturen
en
tijden
en
eisen
kwaliteitscontrole
en
traceerbaarheid.