ontstekingsniveaus

Ontstekingsniveaus verwijzen naar de mate van ontstekingsactiviteit in het lichaam zoals die in klinische tests kan worden gemeten. Ontsteking is een door het immuunsysteem opgewekte reactie op beschadiging, infectie of irritatie, en kan plaatselijk voorkomen of uitzakken naar systemische effecten.

In het bloed zijn verschillende biomarkers gangbaar om ontstekingsactiviteit te beoordelen. De meest gebruikte zijn C-reactief proteïne (CRP), de bezinking van erytrocyten (ESR), procalcitonine en het aantal witte bloedcellen. CRP reageert snel op ontsteking en geeft een actuele maat voor ontstekingsactiviteit weer. ESR geeft daarentegen een minder specifieke, vaak wat vertraagde aanwijzing van ontsteking. Procalcitonine is vooral nuttig bij de differentiaaldiagnose tussen bacteriële en virale of inflammatoire oorzaken. Daarnaast kunnen marker ferritine en sommige cytokinen informatief zijn in specifieke ziekten.

Normalerwaarden variëren per marker en per laboratorium. Over het algemeen geldt: CRP-waarden onder circa 5 tot 10 mg/L worden vaak als normaal beschouwd, terwijl hogere waarden wijzen op acute ontsteking; ESR-waarden verschillen naar leeftijd en geslacht. Procalcitonine ligt bij gezonde personen meestal laag (vaak <0,5 ng/mL) en stijgt bij bacteriële infecties. Het belangrijkste doel van het meten van ontstekingsniveaus is niet een op zichzelf staande diagnose, maar het verkrijgen van context voor ziekteactiviteit, behandelingseffecten en verloop.

Toepassingen omvatten diagnostiek van ontstekingsziekten, monitoring van ziekteactiviteit en evaluatie van respons op behandelingen zoals antibiotica of immunomodulerende therapie. Nauwkeurige interpretatie vereist altijd klinische context en herhaalde metingen.