onderhuur

Onderhuur is de situatie waarbij een huurder (de hoofdhuurder) het gehuurde geheel of gedeeltelijk in gebruik geeft aan een derde partij, de onderhuurder, tegen betaling van huur. De hoofdhuurder blijft in beginsel verantwoordelijk jegens de verhuurder voor naleving van de huurovereenkomst en voor betaling van de huur, ook wanneer het onderhuren is toegestaan.

Toestemming en voorwaarden: In veel rechtsgebieden is toestemming van de verhuurder vereist om te kunnen onderhuren. Dit staat vaak in de huurovereenkomst en/of in de wet. De verhuurder mag een redelijke weigering onderbouwen (bijvoorbeeld wegens overmatige bewoning, veiligheidsredenen of onvoldoende draagvlak). Indien toestemming wordt verleend, kunnen partijen afspraken maken over duur, huurprijs, wijze van betaling en de positie van de onderhuurder. De onderhuurder heeft meestal geen directe band met de verhuurder; de hoofdhuurder blijft aansprakelijk voor eventuele schade en achterstallige betalingen.

Duur, huur en einde: Een onderhuurcontract beschrijft doorgaans de duur, de huurprijs, de waarborg en de onderhoudsverplichtingen. Een onderhuur eindigt meestal bij het verstrijken van de afgesproken termijn of bij beëindiging van de hoofduhuur. Ongeoorloofd onderhuren kan leiden tot ontbinding van de hoofduhuur en mogelijk tot verwijdering van de onderhuurder. De hoofdhuurder blijft verantwoordelijk voor naleving van de huurovereenkomst jegens de verhuurder.

Praktische aandachtspunten en jurisdictie: Het is aan te raden een schriftelijk onderhuurcontract op te stellen met duidelijke afspraken over huur, waarborg, duur, regels en aansprakelijkheden. De regels en terminologie verschillen per land en regio; raadpleeg de huurovereenkomst en/of een juridisch adviseur voor specifieke situatie.