onderhuurcontract

Een onderhuurcontract is een overeenkomst waarbij een hoofdhuurder een deel of de gehele huurwoning onderverhuurt aan een onderhuurder, terwijl de hoofdhuurder de huurverplichting aan de verhuurder blijft dragen. De hoofdhuurder blijft doorgaans verantwoordelijk voor alle verplichtingen uit de hoofdhuur, zoals huurbetalingen, servicekosten en onderhoud.

Voor de start van een onderhuur is in de meeste huurcontracten schriftelijke toestemming van de verhuurder vereist. De verhuurder mag in principe niet zonder reden een redelijke toestemming weigeren, en kan voorwaarden stellen die redelijk zijn. Zonder toestemming kan de hoofdhuurder de overeenkomst met de verhuurder schenden, wat kan leiden tot beëindiging van de hoofdhuur of tot schadevergoedingsvorderingen; ook kan de onderhuurder mogelijk geen direct beroep doen op de verhuurder.

Het onderhuurcontract regelt zaken zoals de huurprijs die de onderhuurder aan de hoofdhuurder betaalt, de betalingstermijnen, de borgsom, de duur van de onderhuur, het gebruik van de woning, huisregels en onderhoudsverplichtingen. De onderhuurder huurt van de hoofdhuurder, en niet rechtstreeks van de verhuurder, tenzij de hoofdhuur wordt beëindigd of de rechten uit de hoofdhuur worden overgedragen.

Belangrijke aandachtspunten zijn onder meer de duur van de onderhuur in samenhang met de hoofdhuur, wat gebeurt bij voortijdige beëindiging van de hoofdhuur, en wat er gebeurt bij wanbetaling of overlast. Wanneer de hoofdhuur eindigt, eindigt doorgaans ook de onderhuur, tenzij er wettelijke regels of afspraken zijn die anders bepalen.

Algemeen advies is om het onderhuurcontract schriftelijk vast te leggen, toestemming van de verhuurder vast te leggen, duidelijkheid te geven over huur en borg, en de onderhuur zo op te stellen dat deze geen conflicten oplevert met de hoofdhuur en de huisregels.