onderhoudslast

Onderhoudslast is een term die in de financiële en vastgoedsector wordt gebruikt om de periodieke kosten te beschrijven die gepaard gaan met het behoud van de functie, staat en waarde van een actief, meestal een gebouw of infrastructuur. Deze lasten omvatten zowel operationele uitgaven, zoals schoonmaak, reparaties, vervanging van slijtageonderdelen en energie, als administratieve kosten, bijvoorbeeld beheer en verzekeringen. Ze worden vaak apart vermeld van kapitaalinvesteringen, omdat ze voortvloeien uit het voortdurende gebruik van het object en niet uit een eenmalige verbouw of uitbreiding.

In de waardering van vastgoed wordt de onderhoudslast meegenomen bij het berekenen van de netto operationele inkomsten (NOI) en de cash‑flow. Een hogere onderhoudslast verlaagt de bruto rendementen en kan de marktwaarde van een pand negatief beïnvloeden. Bij het opstellen van een begroting of een levensduurkostenanalyse (LCA) worden de verwachte onderhoudslasten over de gehele verwachtte levensduur van het object geprojecteerd, vaak op basis van historische gegevens, branche‑normen of technische inspecties.

In de boekhouding worden onderhoudslasten doorgaans als bedrijfskosten geboekt in de winst‑en‑verliesrekening, tenzij de uitgaven als groot onderhoud worden gekwalificeerd en geactiveerd als immaterieel of materieel goed. Het onderscheid tussen klein en groot onderhoud heeft consequenties voor de afschrijvingsbasis en de fiscale behandeling.

De term komt vooral voor in Nederland en België, waar regelgeving en standaardnormen voor vastgoedbeheer en -financiering expliciet vragen om een gescheiden weergave van onderhoudslasten. Gerelateerde concepten zijn exploitatiekosten, servicekosten en reservefondsbijdragen.