neerslagvorming

Neerslagvorming is het proces waardoor water in de atmosfeer in neerslag verandert die het aardoppervlak bereikt. Het begint met vochtige lucht die omhoog stijgt en afkoelt, waardoor waterdamp condenseert tot wolkendruppels wanneer het dauwpunt wordt bereikt. Voor condensatie zijn wolkcondensatiekernen nodig, zoals stofdeeltjes, waaraan waterdruppels kunnen groeien.

In wolken groeien druppels door coalescentie, waarbij vallende druppels elkaar raken en aan elkaar vastplakken. Bij koude wolken speelt het Bergeron-Findeisen-proces een belangrijke rol: ijskristallen groeien ten koste van supergekoelde druppels, waardoor kristallen groter worden en neerslag naar beneden kan vallen.

De aard van de neerslag hangt af van temperatuur- en vochtprofielen in de wolk en in de onderliggende atmosfeer. Wanneer de gehele kolom lucht warm genoeg blijft, regent het; bij lagere temperaturen kunnen sneeuw, hagel of ijzel ontstaan, en bij een smeltlaag aan het einde kunnen neerslagvormen in vloeibare vorm op het oppervlak ontstaan. De overgang tussen neerslagvormen wordt bepaald door de temperatuurverdeling in de lucht.

Mechanismen die neerslag veroorzaken zijn onder meer convectie (stijgende warme lucht), orografische stuwing door bergen en frontale systemen waarin warme en koude lucht elkaar ontmoeten. Deze mechanismen bepalen zowel de intensiteit als de frequentie van neerslag.

Observaties en modellen ondersteunen de analyse van neerslag. Radarbeelden, satellieten en weerstations observeren neerslagszones, terwijl meteorologische modellen de verwachte vorming en beweging van neerslag voorspellen.