misdaadromans

Misdaadromans zijn fictieve verhalen waarin een misdaad centraal staat en de nadruk ligt op het onderzoek naar dader en motieven. Ze variëren van moord tot fraude of diefstal en kunnen een op zichzelf staand verhaal zijn of deel uitmaken van een langere reeks.

Kenmerken en structuur: verhalen bevatten vaak aanwijzingen, verdachten, alibis en bewijsmateriaal, evenals red herrings die de lezer op het verkeerde spoor brengen. Een veelvoorkomend uitgangspunt is een detective, rechercheur of amateur-detective die stap voor stap de puzzel oplost totdat de oplossing wordt onthuld.

Subgenres omvatten onder meer de whodunit, waarin het gaat om het achterhalen van de dader; politieprocedures die de gang van zaken bij een rechercheteam volgen; hardboiled en noir, met een cynische toon en vaak een rauwe stedelijke setting; voorensics of legale misdaadromans en historische misdaadromans.

Geschiedenis en context: het genre heeft wortels in de negentiende eeuw en kende een wereldwijde bloei tijdens de Golden Age detective fiction, met bekendheden als Agatha Christie en Arthur Conan Doyle. In Nederland en andere Nederlandstalige gebieden groeide de misdaadroman na de Tweede Wereldoorlog, met zowel vertaalde als oorspronkelijke werken die populair werden en vaak onderwerp vormden van televisie- en filmsverwerkingen.

Relatie tot thriller en noir: misdaadromans richten zich doorgaans op het oplossen van de misdaad en de rationele reconstructie van feiten, terwijl thrillers vaker spanning en gevaar voor de hoofdfiguur benadrukken. Noir legt vaak de nadruk op moreel dubbelzinnige karakters en sombere omgevingen.