mengventilatie

Mengventilatie, ook wel mixing ventilation genoemd, is een ventilatiemethode waarbij verslucht in een ruimte wordt toegevoerd en grondig wordt gemengd met de bestaande binnenlucht. Het doel is een uniforme verdeling van temperatuur, vocht en verontreinigende stoffen door de hele ruimte en daarmee een consistente indoor air quality (IAQ).

Hoe het werkt: verslucht wordt doorgaans via plafonddiffusers toegevoerd. Door de convectie en turbulente menging wordt de toevoerlucht snel gemengd met de kamerlucht. De lucht wordt uiteindelijk via afvoeropeningen elders in de ruimte afgevoerd. Het systeem kan deel uitmaken van een centrale luchtbehandelingsinstallatie (AHU) met filtratie en een warmtewisselaar en maakt gebruik van een aangepast diffusorontwerp en luchtkanalen.

Voordelen en toepassingsgebieden: mengventilatie biedt een eenvoudige installatie en onderhoud, doorgaans lagere aanschafkosten, en een goede verdunning van verontreinigende stoffen met een homogeen klimatologisch beeld bij goed ontwerp. Het is geschikt voor ruimten met variabele bezetting, zoals kantoren en klaslokalen, en kan gecombineerd worden met warmteterugwinning.

Nadelen en ontwerpuitdagingen: in vergelijking met systemen die vloer- of plafondstratificatie nastreven, kan mengventilatie minder energie-efficiënt zijn omdat grotere volumes verse lucht nodig zijn om dezelfde temperatuurdoelen te bereiken. Er kan tocht optreden bij slecht afgestelde diffusors of verkeerde plaatsing. De effectiviteit hangt af van de ruimtelijke lay-out, diffusordesign en terugvoerpositie; vaak wordt de maatstaf “air change effectiveness” (ACE) gebruikt om prestaties te evalueren.

Laboratorium- en gebouwontwerpers overwegen mengventilatie naast displacementventilatie en andere systemen, afhankelijk van IAQ-eisen, comfort en energiedoelstellingen. Onderhoud omvat periodieke controle van filters, diffusors en afvoeren, evenals monitoring van CO2- en VOC-concentraties.