meeldauw

Meeldauw is een verzamelnaam voor diverse schimmelziekten die vooral bladoppervlakken van planten aantasten. De betrokken schimmels behoren tot de orde Erysiphales en omvatten generae als Erysiphe, Sphaerotheca en Golovinomyces. Centraal kenmerk is een wit tot grijs poederachtig schimmelmycelium dat zich op bladeren, stengels en soms vruchten afzet. Bij toenemende infectie kan fotosynthese afnemen, wat leidt tot verkleuring, vervorming en vroegtijdige bladval.

Symptomen ontstaan als witte of crèmekleurige vlekken op het bladoppervlak, vaak eerst aan de bovenkant maar soms ook onder de bladeren. In delen van de plant kan groeireductie en groeistilstand optreden. Planten kunnen zwakker worden en gevoeliger voor andere ziekten en stress.

Levenscyclus: de schimmels overwinteren op plantresten of ongewassen materiaal. In het voorjaar produceren ze conidia die door de wind verspreid worden. Onder gunstige temperaturen (ongeveer 15–25°C) en een matig vochtige, maar niet druppeldoende bladlaag kiemen ze en verspreiden zich over het oppervlak. De ziekte blijft meestal lokaal op het blad en verspreidt zich langzaam naar aangrenzende bladeren.

Voorkomende planten omvatten veel tuingewassen en sierplanten, zoals rozen, tomaten, komkommers, courgette, wijndruiven en appelbomen. Behandeling richt zich op preventie en integrale bestrijding: zorg voor voldoende luchtcirculatie en zonlicht, geef gericht water en voorkom overbemesting, gebruik resistente cultivars en pas indien nodig fungiciden toe (bij voorkeur volgens de labelinstructies). Biologische opties zoals zwavelhoudende middelen of kaliumsacharide gebaseerde producten kunnen worden toegepast afhankelijk van de gewasbeschermingrichtlijnen.