maagbloeding

Maagbloeding is een acute bloedingsbron die uit de maag zelf komt en behoort tot de bovenste gastro-intestinale bloedingen. Het is een medisch noodgeval dat meestal snelle evaluatie en behandeling vereist, omdat grote bloedingen kunnen leiden tot spontane shock en ernstige bloedarmoede.

Belangrijke oorzaken zijn peptische zweren in de maag of de eerste darm (maagzweren), gastritis, maagdarmkanker en Mallory-Weiss-letsel bij hevig braken. Ook het gebruik van NSAID’s (zoals pijnstillers) en Helicobacter pylori-infectie zijn belangrijke risicofactoren. Minder vaak kan een maagbloeding voortkomen uit maagdarmtumoren, coagulopathieën of maagvarices bij levercirrose.

Symptomen omvatten plotseling bloedbraken (hematemesis), donkergekleurde, teerachtige ontlasting (melena) of bloedverlies via de stoelgang. Patiënten kunnen zich duizelig, bleek en zwak voelen; bij grote of aanhoudende bloedingen kunnen ademnood of shock optreden.

Diagnose en behandeling verlopen vaak gelijktijdig. Stabilisatie van de patiënt is eerste prioriteit: zuurstof, vloeistoffen via ader, en waar nodig bloedtransfusie. Laboratoriumonderzoeken omvatten Hb en andere bloedcellen, elektrolyten en stollingsanalyse. Endoscopie (gastroscopie) is essentieel om de bron te lokaliseren en direct te behandelen met hechtingen, coagulatie of injectietherapie. Infuus met een protonpompremmer wordt vaak gestart. Naar aanleiding van de bevindingen kan eradicatietherapie tegen H. pylori worden toegepast; bij varicele bloeding kunnen medicatie (bijv. octreotide) en endoscopische ligatie nodig zijn, soms gevolgd door chirurgische ingrepen.

Prognose varieert afhankelijk van de oorzaak, leeftijd en comorbiditeiten; varicele en onopgeloste oorzaken hebben een hogere mortaliteit. Preventie richt zich op vermijden van NSAID’s zonder zorg, tijdige H. pylori-behandeling en behandeling van onderliggende leverziekte om varicebloeding te beperken.