luchtwegweerstand

Luchtwegweerstand is de tegenstand die de ademhaling ondervindt bij het verplaatsen van lucht door de luchtwegen van mond of keel naar de longen. De weerstand wordt gedefinieerd als de verhouding tussen het drukverschil dat de ademhaling aandrijft en de ademstroom: Raw = ΔP / V̇. In de theoretische beschrijving van laminaire stroming volgt de weerstand het principe van Poiseuille, R ∝ lengte × viscositeit / radius^4, wat betekent dat kleine veranderingen in de diameter van de luchtweg een grote invloed hebben. In grotere luchtwegen treedt vaak turbulente stroming op, waardoor de relatie tussen diameter en weerstand complexer wordt; desondanks heeft de radius van de luchtwegen een cruciale rol.

Verdeling en beïnvloedende factoren: Luchtwegweerstand ontstaat vooral in het conductiegebied van de luchtwegen. Tijdens rustige ademhaling is de weerstand relatief laag; bij geforceerde ademhaling, ontsteking, mucus, oedeem of externe druk kan de weerstand aanzienlijk toenemen. Zowel de grootte van de luchtwegen als de straal van individuele vertakkingen bepalen samen de totale weerstand en de dynamiek van ademhaling.

Diagnostiek en klinische betekenis: Een verhoogde luchtwegweerstand komt voor bij aandoeningen zoals astma en COPD en gaat gepaard met een hogere ademarbeid en verminderde longfunctie. Behandeling richt zich op het verwijden van de luchtwegen (bronchodilatatoren), ontstekingsremming (inhalatiecorticosteroïden), verwijdering van obstructies en ondersteunende ademhalingstechnieken. Bij anesthesie en mechanische ventilatie is het monitoren en beheersen van Raw essentieel voor effectieve en veilige beademing.