levercomplicaties

Levercomplicaties zijn complicaties die optreden bij leverziekten of leverfalen. Ze ontstaan door verminderde leverfunctie, afwijkingen in de bloedcirculatie rondom de lever of levercelbeschadiging, en kunnen leiden tot ernstige gezondheidsproblemen.

Belangrijke voorbeelden zijn portal hypertensie met varicebloeding, ascites en spontane bacteriële peritonitis; hepatische encefalopathie (stoornissen in de hersenfunctie door leverfalen); coagulopathie (stollingsstoornissen); hepatorenaal syndroom (nierfalen bij leverziekte); geelzucht en in sommige gevallen leverkanker. Deze complicaties komen vooral voor bij gevorderde leverziekten zoals cirrose, maar ook bij actief ontstekingsproces of ernstige leververvetting.

Oorzaken en risicofactoren zijn onder meer chronische leverziekten zoals levercirrose, hepatitis B of C, overmatig alcoholgebruik, niet-alcoholische leververvetting, auto-immuunhepatitis en medicijn- of toxische leverbeschadiging. Risicofactoren variëren per aandoening, maar leveren vaak een progressieve achteruitgang van de leverfunctie op.

Diagnostiek en monitoring omvatten leverfunctietesten (ALT, AST, ALP, GGT, bilirubine, albumine, INR), beeldvorming (echografie, CT, MRI), en aanvullende onderzoeken zoals elastografie, ascitesanalyse en endoscopie ter detectie van varices. De aanpak is afhankelijk van de specifieke complicatie en de onderliggende leverziekte.

Behandeling richt zich op het behandelen van de onderliggendeleverziekte en op het voorkomen en behandelen van complicaties. Voor ascites: vochtbeperking, diuretica en aderlating van ascites. Voor portal hypertensie: bèta-blockers en soms invasive procedures. Voor encefalopathie: vochtige laxatiefuse lactulose en mogelijk antibiotica zoals rifaximin. Bij gevorderde leverziekte kan levertransplantatie de definitieve oplossing zijn. Prognose is afhankelijk van de oorzaak en de ernst van de leverziekte en verslechtert bij het optreden van complicaties.