landbewerking

Landbewerking is het verzamelbegrip voor de mechanische bewerkingen aan de bodem die plaatsvinden om een gewas te telen. Doelen zijn het vormen van een zaaibed, onkruidcontrole en het verbeteren van de bodemstructuur, waterretentie en beschikbaarheid van voedingsstoffen.

Tot de landbewerking behoren ploegen, frezen, eggen en cultivatie. Plooien draait de bovenste bodemlaag om en herpositioneert organische resten. Frezen vermaalt de bovengrond tot een fijnere zaaibedstructuur. Eggen egaliseren het oppervlak en doorbreken harde kluiten. Cultivatoren verwijderen onkruid en beluchten de bovenlaag. Voor consolidatie kan walsen plaatsvinden. Moderne systemen worden vaak uitgevoerd met GPS-gestuurde machines en kunnen de bodembewerking beperken.

Het gebruik van landbewerking is afhankelijk van gewas, bodem en klimaat. In veel systemen wordt bewerking toegepast na de oogst en vlak voor de volgende zaaiperiode, of als onderdeel van een gewasrotatie om onkruid en ziekten beheersen. Belangrijke factoren zijn bodemvocht, structuur, organische stof en erosie. Overmatige bewerking kan bodemdaling of erosie veroorzaken; onvoldoende bewerking kan leiden tot ondiepe wortels en meer onkruid.

Trend en duurzaamheid: er is groeiende belangstelling voor bodembescherming en duurzame landbouw. Minder of geen bodembewerking (no-till of reduced-till) houdt oogstresten op de oppervlakte, wat erosie beperkt en het bodemleven stimuleert. Tegelijk vraagt minder bewerking vaak aangepaste onkruid- en gewasbeheersing en zaaitechnieken. De keuze voor wel of geen-bewerking hangt af van bodemsamenstelling, waterbalans en teeltplanning.