lachgasemissies

Lachgasemissies verwijzen naar de uitstoot van stikstofoxide (N2O), een broeikasgas met een lange atmosfeerlevensduur en een aanzienlijk wereldwijd opwarmend potentieel. N2O draagt bij aan klimaatverandering en heeft daarnaast een effect op de ozonlaag. De meeste emissies ontstaan door menselijke activiteiten, waarbij de landbouw de grootste bron vormt, gevolgd door industriële processen en afvalwater.

De belangrijkste bronnen zijn onder meer landbouwgerelateerde activiteiten zoals bemesting en mestbeheer, waarbij nitrificatie en denitrificatie in bodems en opgeslagen meststoffen N2O kunnen produceren. Industriële processen leveren N2O af via de productie van adipinezuur en salpeterzuur. Verbranding in de energiesector en transport kan eveneens N2O uitstoten, evenals de behandeling en verwerking van afvalwater, waar microbiologische processen in anaerobe en aerobe omstandigheden N2O aan de atmosfeer afgeven.

Beleids- en onderzoeksinhoudelijk wordt geprobeerd emissies te monitoren en terug te dringen door verbeterd nitrogenbeheer, precisielandbouw en gerichte bemestingsstrategieën, beheersmaatregelen bij mestopslag en behandeling, en technologische maatregelen in de industrie om N2O-vorming te verminderen. Daarnaast spelen afvalwaterbehandelingsmethoden en optimization van chemische processen een rol in mitigatie.

In internationaal kader staan lachgasemissies onder toezicht van klimaatconvenaties en nationale beleidsprogramma’s die gericht zijn op het verminderen van broeikasgasemissies en het beschermen van de ozonlaag. De conservering van het evenwicht tussen voedselproductie, milieubehoud en technologische vooruitgang blijft een centraal aandachtspunt bij de aanpak van N2O-emissies.