koudeintolerantie

Koudeintolerantie is een term die wordt gebruikt voor een uitgesproken gevoeligheid voor koude temperaturen, waardoor normale koude situaties onaangenaam of moeilijk te verdragen zijn. Het is geen op zichzelf staande ziekte, maar een symptoom of kenmerk dat kan samenhangen met verschillende aandoeningen of fysiologische factoren.

Mogelijke oorzaken zijn onder meer een vertraagde stofwisseling door hypothyreoïdie, bloedarmoede, ondervoeding of voedingsdeficiënties, en chronische ziekten. Ook vasculaire aandoeningen zoals Raynaud-verschijnselen en sommige medicatie kunnen bijdragen. Omgevingsfactoren spelen uiteraard een rol, maar bij aanhoudende klachten is medisch onderzoek aangewezen.

Symptomen bestaan doorgaans uit een opvallbare gevoeligheid voor kou, vooral in handen en voeten, snel afgenomen temperatuurgevoel en eerder gevoeligheid bij koud weer. Dit kan gepaard gaan met koude rillingen, vermoeidheid en langzame stofwisseling.

Diagnostiek richt zich op het achterhalen van de oorzaak. In het bloed kan men kijken naar de werking van de schildklier (TSH, vrij T4), aanwezigheid van ijzerdeficiëntie (ijzer, ferritine) of vitamine B12, en een standaard bloedbeeld. Afhankelijk van de bevindingen kunnen aanvullende onderzoeken volgen.

Behandeling is gericht op de onderliggende aandoening en algemene maatregelen zoals warme kleding, regelmatige lichaamsbeweging en voldoende voeding. Bij hypothyreoïdie wordt vaak levothyroxine voorgeschreven; bij ijzer- of B12-deficiëntie wordt supplementatie toegepast.

Prognose varieert afhankelijk van de oorzaak en tijdige behandeling. Preventie draait om vroege herkenning, behandeling van onderliggende aandoeningen en adequate warmtevoorziening in kou.