klinkerrijm
Klinkerrijm, ook bekend als assonantie, is een rijmsoort in de poëzie waarbij twee of meer woorden dezelfde klinkerklank delen. De medeklinkers rond die klinkers hoeven niet identiek te zijn, waardoor klinkerrijm doorgaans zachter en losser klinkt dan volledig eindrijm. In de traditionele rijmleer wordt klinkerrijm vaak onderscheiden van volrijm (waar zowel klinkers als medeklinkers overeenkomen) en van alliteratie (overeenkomst van beginmedeklinkers). Klinkerrijm kan optreden aan het eind van regels (eindklinkerrijm) of binnen regels (binnenrijm), en kan subtiel worden gebruikt om klankverbanden en ritme te creëren zonder het rijmpaar te verzwaren.
Klinkerrijm is vooral bekend als de Nederlandse vertaling van assonantie. De term verwijst naar het herhalen
Zie ook: medeklinkerrijm, volrijm, alliteratie, halfrijm. Noten: terminologie en definitie variëren iets tussen talen en opleidingsliteratuur;