eindrijm

Eindrijm is een vorm van rijm waarbij de laatste klanken van opeenvolgende regels overeenkomen. Het rijmt dus aan het einde van elke regel en draagt bij aan de cadans en de herkenbaarheid van een vers. Eindrijm is een van de kernmogelijkheden om structuur en melodie in gedichten en liedteksten te brengen. Het staat tegenover binnenrijm, waarbij rijm zich in de regel of tussen regels bevindt.

De belangrijkste soorten eindrijm zijn volrijm en halfrijm. Volrijm, of volle rijm, gebeurt wanneer zowel de klinker als de daaropvolgende medeklinkers identiek zijn. Halfrijm laat slechts gedeeltelijke overeenkomst zien, bijvoorbeeld alleen de medeklinkers of alleen de klinkers. Een specifieke vorm van halfrijm is klinkerrijm (assonantie), waarbij de klinkers overeenkomen maar de medeklinkers verschillen.

Rijmvarianten op basis van de klemtoon aan het eind zijn mannelijk rijm en vrouwelijk rijm. Mannelijk rijm eindigt op een beklemtoonde lettergreep; vrouwelijk rijm eindigt op een onbeklemtoende lettergreep, vaak een tweede, minder beklemtoonde syllabe.

Rijmschema's voor eindrijm geven de volgorde van eindrijm aan, bijvoorbeeld AABB voor paar- of koppellijm, ABAB voor kruisrijm, of ABBA voor omarmend rijm. Eindrijm komt veel voor in traditionele poëzie, maar ook in liedteksten en moderne poëzie kan het een dominante rol spelen. Het gebruik ervan bepaalt mede het ritme, de klankkleur en de retorische effecten van de tekst.