Home

kleurenblindten

Kleurenblindten is geen gangbaar of officieel erkend woord in de Nederlandse medische of taalkundige terminologie. Het lijkt eerder een foutieve meervoudsvorm of een onbekende neologisme die samenhangt met kleurenblindheid of met kleurentestmethoden. In de literatuur en in de volksmond worden doorgaans termen als kleurenblindheid, kleurenblind, kleurenblindtesten of verschillende types kleurenzichtstoornissen gebruikt. De exacte betekenis van het woord is daardoor afhankelijk van de context waarin het wordt aangetroffen.

Kleurenblindheid verwijst naar een verminderd vermogen om bepaalde kleuren te onderscheiden. De meeste vormen zijn aangeboren

Diagnostiek van kleurenzicht gebeurt met psychofysische tests. Bekende instrumenten zijn de Ishihara-kleurenplaatentest voor rood-groene deficienties, de

Impact en toepassing: kleurenblindheid beïnvloedt soms ontwerpkeuzes in beleid, grafisch ontwerp en veiligheid. Het is belangrijk

Zie ook: kleurenblindheid, Ishihara-test, Farnsworth-Munsell 100 Hue-test, anomaloscoop.

en
treffen
vooral
rood-groen-waarneming,
zoals
protanopie
en
deuteranopie,
terwijl
blauwe-geel-deficiënties
(tritanopie)
minder
vaak
voorkomen.
Ook
verworven
kleurenzichtstoornissen
bestaan,
bijvoorbeeld
door
oogziekten,
medicijngebruik
of
letsel.
Volwassenen
met
kleurenblindheid
ervaren
doorgaans
geen
volledig
verlies
van
kleuren,
maar
hebben
moeite
met
onderscheid
maken
tussen
specifieke
tinten.
Farnsworth-Munsell
100
Hue-test
en
een
anomaloscoop
om
fijne
tintverschillen
te
meten.
Digitale
applicaties
en
screeningprogramma’s
worden
steeds
vaker
ingezet,
ook
op
school
en
bij
beroepskeuze.
om
kleurcodes
niet
enkel
op
kleur
te
baseren,
maar
ook
op
vormen,
patronen
of
labels.
Behandelingen
bestaan
niet
voor
aangeboren
kleurenblindheid;
wel
kunnen
hulpmiddelen,
cursusaanpassingen
en
simulaties
helpen
bij
communicatie
en
leeromgevingen.