tintverschillen

Tintverschillen zijn verschillen in tint, oftewel kleurtoon, tussen oppervlakken of tussen monsters die dezelfde kleurnaam dragen. Het gaat om variaties in hue, verzadiging en helderheid die waarnemers herkennen. Tintverschillen treden op bij verf, textiel, drukwerk en kunststof en kunnen visueel en functioneel zijn.

Oorzaken zijn onder meer variatie in pigmentmengingen en batch, verschillende glans en oppervlaktestructuur, en verschillen in droog- of uithardtijd. Lichtomstandigheden spelen een grote rol: metamerie kan voorkomen, waarbij twee kleuren onder één licht hetzelfde lijken maar onder een ander licht afwijken. Ook temperatuur en vocht kunnen tinten beïnvloeden.

Meting gebeurt met kleurmeting: kleurverschillen worden uitgedrukt als Delta E (ΔE) in colorimetrie, vaak met referentiekleur en meetmonster in CIE L*a*b* of CIE L*C*h*. Formules zoals ΔE 2000 geven de perceptuele afwijking weer. Tests kunnen onder verschillende lichtpunten plaatsvinden om metamerie te evalueren.

Toepassingsgebieden zijn onder meer verf, textiel, drukwerk en automotive. Tintverschillen beïnvloeden kwaliteit, kosten en merkimago. Acceptatiecriteria definiëren welke afwijkingen aanvaardbaar zijn.

Beheer omvat standaardisatie van lichtbronnen en meetprocedures, nauwkeurige batchcontrole en registratie, consistente menging en afwerking, en regelmatige kwaliteitscontroles van oppervlak en glans. Door communicatie tussen leveranciers en afnemers kan men tintverschillen voorkomen of snel oplossen.