uithardtijd

Uithardtijd is de periode die nodig is voor een materiaal om het proces van verharden of uitharden te voltooien en daarmee een stabiele, doorgaans mechanisch bereikbare toestand te bereiken onder vastgestelde omstandigheden. Het begrip wordt gebruikt voor verschillende materialen en bouwstoffen, waaronder cement en mortel, keramische coatings, lijmen en kunststoffen.

In concrete en aanverwante materialen ontstaat uitharding vooral door hydratie van cement. Dit proces gaat gepaard met een toename van sterkte en stabiliteit na verloop van tijd. Vaak worden in de praktijk onderscheid gemaakt tussen een aanvankelijke setting (waarbij de menging zijn plasticiteit verliest) en een volledige uitharding die meerdere dagen tot weken kan duren. Voor lijmen en kunststoffen kan de uithardtijd variëren van enkele uren tot meerdere dagen, afhankelijk van de formule en de gewenste sterkte. Bij verf- en coatingtoepassingen bestaat de gangbare terminologie naast uitharding ook uit droog- of tack-free tijden; het uiteindelijke volledige uitharden kan dagen tot weken in beslag nemen.

Factoren die de uithardtijd beïnvloeden zijn onder meer temperatuur, luchtvochtigheid, de dikte van de aangebrachte laag, de zuiging van het onderliggende materiaal en toevoegingen zoals versnellings- of vertraagmiddelen. Fabrikanten geven vaak specifieke uithardtijden aan bij bepaalde testomstandigheden (bijv. temperatuur en relatieve vochtigheid). Het begrip is nauw verwant aan maar niet hetzelfde als droogtijd; droogtijd verwijst naar verdamping van oplosmiddelen, terwijl uitharding het chemische of fysische binding- en kristallisatiemechanisme omvat.

Zie ook: settingstijd, uitharding, polymeren, bouwmaterialen, lijmen.