deficienties

Deficiënties zijn tekorten aan essentiële voedingsstoffen in het lichaam, waardoor functies verstoord raken. Ze ontstaan door onvoldoende inname, verminderde opname, verhoogde behoefte of verlies. De symptomen zijn afhankelijk van de ontbrekende stof en kunnen variëren van moeheid tot aandoeningen aan botten, bloed of zenuwen.

Voorbeelden zijn ijzerdeficiëntie, de meest voorkomende oorzaak van bloedarmoede; vitamine D-deficiëntie, die botveranderingen kan veroorzaken; vitamine B12-deficiëntie, die leidt tot bloedarmoede en neurologische klachten; foliumzuurdeficiëntie; jodiumdeficiëntie, die struma en ontwikkelingsproblemen bij kinderen kan veroorzaken; en tekorten aan calcium en zink, die invloed hebben op botten en immuniteit.

Diagnose en behandeling: diagnose via bloedonderzoek, voedingsanamnese en soms functionele testen. Behandeling richt zich op voeding, supplementen en het aanpakken van onderliggende oorzaken. Preventie kan bestaan uit gevarieerde diëten, verrijking van voedsel (bijv. verrijkt meel, zout met jodium) en gerichte suppletie bij risicogroepen.

Publieke gezondheidscontext: Deficiënties zijn wereldwijd een belangrijke volksgezondheidsaandoening, vooral in lage-inkomenslanden, bij ouderen, zwangeren en veganisten. De term deficienties kan ook in andere domeinen worden gebruikt om een gebrek aan benodigde middelen of capaciteiten aan te duiden.