inktafzetting

Inktafzetting is een term die in drukwerk, schrijven en verwante disciplines wordt gebruikt om de overdracht en afzetting van inkt op een substraat te beschrijven. Het verwijst naar het moment waarop inkt die op een drager is aangebracht (drukplaat, nozzle of penseel) contact maakt met het ontvangende oppervlak en een teken of afbeelding achterlaat. Het uitgevoerde beeld hangt af van de interactie tussen inkt, substraat en procesomstandigheden.

In druktechnieken vindt inktafzetting plaats in verschillende technologieën. Offsetdruk verplaatst inkt van plaat naar een rubberen blanket en vervolgens naar papier. Zeefdruk laat inkt door een stencil op het substraat. Inktjetdruk deponeert kleine druppels rechtstreeks op het oppervlak. Gravure en letterpress zijn andere methoden met gecontroleerde inktoverdracht. In artistieke contexten beschrijft inktafzetting hoe inkt of verf vlekken achterlaat op papier of andere ondergronden.

Belangrijke factoren zijn de formulering van de inkt (viscositeit, oppervlaktespanning, droogtijd), eigenschappen van het substraat (porositeit, oppervlakte-energie, textuur) en procesparameters (druksnelheid, temperatuur, vochtigheid). Deze bepalen dekking, randdefinitie, kleurintensiteit en bloeden of uitlopen.

Kwaliteitscontrole gebruikt densitometrie, spectrofotometrie en visuele inspectie, vaak samen met voorafdrukken-kleurbeheer om consistentie te waarborgen. In forensische analyse en conservering kan inktafzetting helpen bij authenticatie van documenten of bij restauratieplanning.

Samenvattend omvat inktafzetting de fysica en praktische uitvoering van hoe inkt wordt gedeponeerd om duidelijke en duurzame markeringen te produceren op diverse materialen.